Het terrasgebouw uit de steentijd heeft veel geheimen
Tempelberg, Ziggoerats, slachtofferplaats of zelfs een Ufo-landingsplaats uit het stenen tijdperk? Er zijn verhalen en legendes rond de mysterieuze site in Monte d'Accoddi in het noorden van Sardinië.
De oorsprong van de naam is net zo mysterieus als de berg zelf. In het lokale dialect lijkt het erg op een lelijk woord als "in slaap zijn". Taalkundigen ontlenen de naam aan een plant genaamd "kòdoro" of "accodi", wat verzamelpunt betekent. Een andere lezing geeft de naam terug naar de Sardijnse "Monte de Code", in het Nederlands simpelweg "berg uit steen". Een heel voor de hand liggende versie, want Monte d'Accoddi lijkt een grote stapel stenen met een oprit voor de onbekende bezoeker. Er is niet veel te zien dat zonder verdere uitleg zou kunnen worden herkend. Daarom kun je zeker een rondleiding volgen om de archeologische betekenis van Monte d'Accoddi te begrijpen
De oorsprong van de naam is net zo mysterieus als de berg zelf. In het lokale dialect lijkt het erg op een lelijk woord als "in slaap zijn". Taalkundigen ontlenen de naam aan een plant genaamd "kòdoro" of "accodi", wat verzamelpunt betekent. Een andere lezing geeft de naam terug naar de Sardijnse "Monte de Code", in het Nederlands simpelweg "berg uit steen". Een heel voor de hand liggende versie, want Monte d'Accoddi lijkt een grote stapel stenen met een oprit voor de onbekende bezoeker. Er is niet veel te zien dat zonder verdere uitleg zou kunnen worden herkend. Daarom kun je zeker een rondleiding volgen om de archeologische betekenis van Monte d'Accoddi te begrijpen
Wat is halverwege de hoofdstraat SS131 tussen Sassari en Porto Torres aan het licht is gekomen, heeft veel te bieden: dergelijk historisch bewijs is nooit eerder gevonden op Sardinië of ergens in de Middellandse Zee. De eerste sporen van bewoning gaan terug tot rond 4200 voor Christus. Het terrasvormige altaargebouw is duizend jaar jonger en werd gebouwd door een cultuur die ongeveer 1600 jaar vóór de Nuraghi op Sardinië leefde. In een tweede bouwfase, zo'n 2800 jaar voor onze jaartelling, werd het terrasaltaar na een brand met grof gesteente uitgebreid tot zijn uiteindelijke hoogte van ongeveer negen meter. Een brede klimhelling leidde naar een gebedsplaats op de top van de basis. Kunnen UFO's hier in de prehistorie zijn geland? Zelfs als de buitenaardsen de wereld in de prehistorie bezochten, hebben ze hier in ieder geval niets achtergelaten dat niet van deze wereld komt.
Maar terug naar het hier en nu: het grootste raadsel volgens de wetenschappers is de vorm van het gebouw. Het doet denken aan ziggoerats. Deze zonnetempel, zoals gevonden in Mesopotamië, komen niet voor rond de Middellandse Zee. Dus wie waren de bouwers van deze plaats van aanbidding? Een theorie veronderstelt, gebaseerd op de vorm van het terrasaltaar, dat een volk uit het gebied van het huidige Irak zich op Sardinië heeft gevestigd. Aangezien er echter ook in Latijns-Amerika terrasvormige sacrale gebouwen werden gevonden, kan niet alleen uit het ontwerp worden bewezen dat de inwoners van de laaglanden - achter het huidige Porto Torres, contacten hadden met het Midden-Oosten. Daarmee blijft deze theorie een speculatie.
De menhirs aan de rand van de plaats van aanbidding vormen ook raadsels. Ze hebben waarschijnlijk veel langer op de plaats van aanbidding gestaan dan op het terrasaltaar. Het is nu nog niet duidelijk of de cultstenen werden gebruikt om een vrouwelijke of een mannelijke godheid te aanbidden. De zuilvormige vorm van een stenen blok zou zowel als fallussymbool als ook, vanwege de holtes die erin zijn gevonden, op een vrouwelijk godheidssymbool kunnen duiden vermoeden de wetenschappers.
Het belang van de andere gebedshuizen rond Monte d'Accoddi blijft raadselachtig. Een stenen tafel aan de rechterkant van de helling bedekt een natuurlijk gat in de kalksteen. De bouwers uit het stenen tijdperk hebben dit heiligdom mogelijk gezien als de monding van een aardse godheid aan wie offers werden gebracht. Archeologen vonden rond de stenen tafel restoffers dieren en vissen. Soortgelijke sporen van offerriten werden ook gevonden in latere culturen op Sardinië. Het doel van een andere cultsteen, een rotsblok dat enkele tonnen weegt aan het einde van de helling van de tempel, is ook onduidelijk. Het enige dat zeker is, is dat het van enkele kilometers is aangevoerd omdat dit soort gesteente niet voorkomt in het gebied rond Porto Torres. Sommige onderzoekers vermoeden dat het per boot naar de plaats van aanbidding is gebracht omdat de nabijgelegen Rio d'Ottava enkele duizenden jaren geleden nog bevaarbaar was. Het is moeilijk voor te stellen dat een halve kilometer verwijderd van de plaats van aanbidding voorheen door boten kon worden bevaren.
De plaats van aanbidding werd gebruikt tot rond 1800 voor Christus, totdat een ander volk hun geloof en cultuur op Sardinië verspreidde: de Nuraghi. Een kindergraf bijvoorbeeld getuigt van deze tijd en werd gevonden op een hoek van het terrasgebouw. De Nuraghe kende ook Monte d'Accoddi, maar gebruikten het niet als een plaats van aanbidding. Wie de bouwers waren, waar ze vandaan kwamen, wat er met hun cultuur is gebeurd, wat hun redenen waren, is nog steeds een mysterie voor de wetenschap. Hun geheim was duizenden jaren onder de grond verborgen tot in de Tweede Wereldoorlog de plek door het Italiaanse leger werd gebruikt als basis voor luchtafweergeschut. De soldaten kwamen ondergrondse stenen grotten tegen die voor het eerst werden opgegraven in de vroege jaren 1950.
Maar terug naar het hier en nu: het grootste raadsel volgens de wetenschappers is de vorm van het gebouw. Het doet denken aan ziggoerats. Deze zonnetempel, zoals gevonden in Mesopotamië, komen niet voor rond de Middellandse Zee. Dus wie waren de bouwers van deze plaats van aanbidding? Een theorie veronderstelt, gebaseerd op de vorm van het terrasaltaar, dat een volk uit het gebied van het huidige Irak zich op Sardinië heeft gevestigd. Aangezien er echter ook in Latijns-Amerika terrasvormige sacrale gebouwen werden gevonden, kan niet alleen uit het ontwerp worden bewezen dat de inwoners van de laaglanden - achter het huidige Porto Torres, contacten hadden met het Midden-Oosten. Daarmee blijft deze theorie een speculatie.
De menhirs aan de rand van de plaats van aanbidding vormen ook raadsels. Ze hebben waarschijnlijk veel langer op de plaats van aanbidding gestaan dan op het terrasaltaar. Het is nu nog niet duidelijk of de cultstenen werden gebruikt om een vrouwelijke of een mannelijke godheid te aanbidden. De zuilvormige vorm van een stenen blok zou zowel als fallussymbool als ook, vanwege de holtes die erin zijn gevonden, op een vrouwelijk godheidssymbool kunnen duiden vermoeden de wetenschappers.
Het belang van de andere gebedshuizen rond Monte d'Accoddi blijft raadselachtig. Een stenen tafel aan de rechterkant van de helling bedekt een natuurlijk gat in de kalksteen. De bouwers uit het stenen tijdperk hebben dit heiligdom mogelijk gezien als de monding van een aardse godheid aan wie offers werden gebracht. Archeologen vonden rond de stenen tafel restoffers dieren en vissen. Soortgelijke sporen van offerriten werden ook gevonden in latere culturen op Sardinië. Het doel van een andere cultsteen, een rotsblok dat enkele tonnen weegt aan het einde van de helling van de tempel, is ook onduidelijk. Het enige dat zeker is, is dat het van enkele kilometers is aangevoerd omdat dit soort gesteente niet voorkomt in het gebied rond Porto Torres. Sommige onderzoekers vermoeden dat het per boot naar de plaats van aanbidding is gebracht omdat de nabijgelegen Rio d'Ottava enkele duizenden jaren geleden nog bevaarbaar was. Het is moeilijk voor te stellen dat een halve kilometer verwijderd van de plaats van aanbidding voorheen door boten kon worden bevaren.
De plaats van aanbidding werd gebruikt tot rond 1800 voor Christus, totdat een ander volk hun geloof en cultuur op Sardinië verspreidde: de Nuraghi. Een kindergraf bijvoorbeeld getuigt van deze tijd en werd gevonden op een hoek van het terrasgebouw. De Nuraghe kende ook Monte d'Accoddi, maar gebruikten het niet als een plaats van aanbidding. Wie de bouwers waren, waar ze vandaan kwamen, wat er met hun cultuur is gebeurd, wat hun redenen waren, is nog steeds een mysterie voor de wetenschap. Hun geheim was duizenden jaren onder de grond verborgen tot in de Tweede Wereldoorlog de plek door het Italiaanse leger werd gebruikt als basis voor luchtafweergeschut. De soldaten kwamen ondergrondse stenen grotten tegen die voor het eerst werden opgegraven in de vroege jaren 1950.
Wat is de beste accommodatie, waar ligt het mooiste strand, wat is de beste reisbestemming op het eiland voor een actieve vakantie? Vraag het ons - wij weten precies waar je moet zijn op Sardinië!
Timo
Sardinia4all
Timo
Sardinia4all
Een paar tips op door te klikken
Monte d'Accoddi
Wij maken jouw vakantie op Sardinië graag op maat!
